Ik kan net zo goed eerlijk zijn: er kunnen een paar vertaalfouten in zitten. Onze vertaler heeft de neiging om de goede dingen te overdrijven... En met zoveel goeds in de buurt, vrezen we het ergste. Dus heb geduld met ons!
Stadhuis van Parijs: de hoofdstad van Frankrijk
Stadhuis van Parijs versierd met vlaggen. Foto gekozen door monsieurdefrance.com: Lindrik via depositphotos.
Stadhuis van Parijs: het grootste stadhuis van Europa
Het stadhuis van Parijs is gebouwd op de ruïnes van het vorige stadhuis, dat tijdens de Commune in 1871 door brand werd verwoest. Het is het grootste van Europa, met een totale oppervlakte van 55.000 m2. Het werd gebouwd tussen 1874 en 1882 en kreeg een laatste grote constructie in 1937: een bunker in geval van een bombardement. De immense neorenaissancegevel is 143 meter lang en 18,50 meter hoog op de lagere gevels en 25 meter hoog op de hoekpaviljoens. De klokkentoren is 50 meter hoog en wordt omringd door standbeelden van werk en onderwijs, net boven het motto van Frankrijk: Liberté Egalité Fraterinté. Daarboven zit de gekroonde stad Parijs met het wapen van Parijs. Onder haar staan twee liggende standbeelden: waakzaamheid en voorzichtigheid.
Het fronton van het stadhuis. Onder, liggend, waakzaamheid en voorzichtigheid, steunend op de klok, werk en opvoeding. Boven, de stad Parijs. Foto gekozen door monsieurdefrance.com: lucianmilasan via depositphotos
De standbeelden op het stadhuis van Parijs.
Standbeelden langs alle gevels verbeelden deugden, steden, kunst, grote figuren uit de geschiedenis van Parijs, wetenschappers, kunstenaars, industriëlen en politici. Op het eerste niveau van alle gevels zie je figuren als Voltaire, Ambroise Paré, Philibert de Lorme, Nicolas de Condorcet en Antoine de Lavoisier. Er zijn weinig vrouwen, maar je kunt ook Manon Roland, Madame de Sévigné en George Sand zien. De grote steden bevinden zich op niveau 2. Op de hoofdgevel zie je van links naar rechts Amiens, Rouen, Le Havre, Caen, Le Mans, Rennes, Brest, Parijs, Bourges, Orléans, Tours, Poitiers, Limoges, Toulouse en Montpellier. Andere gevels zijn Rennes, Nice, Marseille, Reims, Lille en Besançon. Wetenschap, civiele techniek, landbouw en industrie zijn ook vertegenwoordigd. De kunsten zoals tragedie, beeldhouwkunst, gravure, poëzie en geschiedenis zijn ook vertegenwoordigd.
Er staan veel standbeelden op de gevels van het stadhuis van Parijs. Foto gekozen door monsieurdefrance.com ventdusud via depositphotos
Het interieur is erg druk, in de stijl van de late 19e eeuw. De banketzaal is vrij spectaculair. Hier ontving Parijs officieel haar beroemdste gasten. Het was ook hier dat generaal de Gaulle aankwam voor de bevrijding van Parijs in 1945 en zijn beroemde toespraak hield voordat hij de volgende dag met een menigte van een miljoen mensen tussen de Arc de Triomphe en de Notre Dame marcheerde. De Salle des Fêtes is versierd met talloze schilderijen en beeldhouwwerken. De bogen en het plafond stellen 16 regio's van Frankrijk voor, waaronder Lotharingen, Normandië, Bretagne, de Provence en Gascogne, maar ook Frans Guyana en Algerije, die net waren veroverd toen het stadhuis werd gebouwd. De kunsten zijn ook vertegenwoordigd op verschillende panelen.
Het interieur van de banketzaal van het stadhuis van Parijs. Detail. Foto gekozen door monsieurdefrance.com: isogoodvia depositphotos
De tuin van het stadhuis
Het is niet altijd even bekend, maar het stadhuis van Parijs heeft een kleine tuin (1.326 m2) die officieel de "jardin de la nueve" wordt genoemd, naar de compagnie van het 2e D.B. die het stadhuis op 24 augustus 1944 bevrijdde. De tuin is versierd met talrijke planten, waaronder rozen, en een ruiterstandbeeld van Etienne MARCEL (1310-1358), die provoost van Parijs was, met andere woorden burgemeester.
De Place de l'Hôtel de Ville in Parijs heet :
De Esplanade de la Libération. Lange tijd werd het Place de grève genoemd, omdat een staking, een soort zand- en grindgebied, naar de Seine leidde. Hier werden goederen uitgeladen. Het was beroemd om de halsmoorden die er tot aan de Franse Revolutie plaatsvonden. Hier vond in 1792 de eerste guillotine-executie plaats (de beul werd uitgejouwd omdat het te snel ging). In 2013 werd het de Esplanade de la Libération om "hulde te brengen aan de verzetsstrijders, de Vrije Fransen, de geallieerden en alle opstandelingen die Parijs bevrijdden in de nacht van 24 op 25 augustus 1944".
Parijs en het stadhuis: een bewogen geschiedenis
De oorsprong van het stadhuis van Parijs
In 1357 kocht Etienne MARCEL (ca. 1310-1358), provoost van de kooplieden van Parijs, "la maison aux piliers" om er de voorloper van de Parijse gemeenteraad in onder te brengen. De locatie bevond zich aan de oevers van de Seine, vlakbij de Quai de la mégisserie (genoemd naar de koeien en ossen die daar aan land kwamen en veel loeiden voordat ze in de stallen van de slagers belandden). Bijna twee eeuwen later, toen het in verval raakte, kreeg de Parijse bourgeoisie toestemming van François 1e om een stadhuis te laten bouwen. Het werd ontworpen in renaissancestijl door de Italiaanse architect Bocador. De eerste steen werd gelegd op 15 juli 1533 en het werk begon. Het zou pas meer dan 100 jaar later worden voltooid, in 1628. Het moet gezegd worden dat tijdens deze jaren de geschiedenis van Frankrijk vol stuiptrekkingen zat en we andere dingen te doen hadden: de godsdienstoorlog (inclusief de trieste Saint Barthélémy), het beleg van Parijs door Hendrik IV... Het werk werd in korte periodes gedaan. Voor de bouw van het stadhuis brak Charles Leconte baanbrekend werk op het gebied van houttransport. Hij slaagde erin om het in 1547 over de Seine te laten drijven . De leveringen waren sneller en gemakkelijker. Deze methode, die nog lang na zijn dood werd voortgezet, hielp bij de ontwikkeling van de marine door hout van ver landinwaarts te brengen door het op rivieren te laten drijven.
Provoost Etienne MARCEL in het midden van dit schilderij van Jules Etienne MELINGUE / Illustratie gekozen door monsieurdefrance.com: wikicommons via Wikipedia.
Het stadhuis tot de Commune van Parijs.
Aan het begin van de 17e eeuw werd het Parijse stadhuis voltooid. Het domineert de Place de Grève. Het is een belangrijke plaats in de geschiedenis van Frankrijk en een belangrijk oriëntatiepunt in de geschiedenis van Parijs. Lodewijk XV kwam hier verschillende keren om gebeurtenissen te vieren. Lodewijk XVI bracht een minder vrolijk bezoek op 17 juli 1789, de dag na de bestorming van de Bastille. Hij werd ontvangen door de eerste burgemeester in de geschiedenis van Parijs, de astronoom Sylvain BAILLY (1736-1793) en La Fayette, commandant van de Nationale Garde. Twee dagen eerder, op 15 juli, was de laatste provoost van Parijs, Jacques de FLESSELLES, vermoord toen hij de menigte probeerde te ontmoedigen om naar de Bastille te gaan. Sylvain BAILLY werd uitgeroepen tot burgemeester van Parijs en Lodewijk XVI werd voor een voldongen feit gesteld. Daar werden de drie kleuren voor het eerst samen gezien op een cirkel die de koning op zijn hoed moest dragen, wat hij ook deed. De drie kleuren symboliseerden de eenheid van Parijs (rood en blauw) en de monarchie (wit).
Jean Sylvain BAILLY, de eerste burgemeester van Parijs / Illustratie gekozen door Monsieurdefrance.com: Portret van Jean-Sylvain Bailly (1736-1793), geleerde en politicus; burgemeester van Parijs van 1789 tot 1791 Jean Laurent MONNIER via wikicommons / Wikipedia.
Louis XVI en Sylvain Bailly wisten niet dat de Revolutie hen zou meesleuren in de storm en dat ze enkele jaren later zouden worden geguillotineerd. Het was vanuit het Hôtel de Ville dat de eerste groepen op weg gingen om het Château des Tuileries te bestormen, wat leidde tot de val van de Monarchie op 10 augustus 1792. Jean Sylvain BAILLY had een bewonderenswaardig laatste woord voordat hij stierf. Toen een man hem bespotte omdat hij rilde en zei: "Je rilt Baiily!", antwoordde de burgemeester van Parijs: "Ja! Maar dat komt door de kou, mijn vriend". Robespierre werd gearresteerd in het Parijse stadhuis op 9 Thermidor (juli 1794). Hij probeerde zelfmoord te plegen in de Salon de l'Egalité met zijn pistool maar miste. Enkele uren later werd hij geguillotineerd. Het was het einde van de Terreur, het bloedigste deel van de Franse Revolutie.
Het stadhuis in de 17e eeuw op de Place de grève . Illustratie gekozen door Monsieur de France: Hôtel de Ville de Paris et la place de grêve sous le règne de Henri IV. Gebaseerd op een tekening van Claude Chastillon, gravure van Matthäus Merian, Boisseau 1645 via Wikipedia / Wikicommons
In de 19e eeuw stond het stadhuis altijd in de voorhoede van de actualiteit. Hier werd in 1830 de julimonarchie geïnstalleerd. Louis Philippe 1e (1773-1850) arriveerde vanuit de Tuilerieën en verscheen op het balkon. In 1834 werd de gemeenteraad hier geïnstalleerd. In 1852 werd het versierd in de kleuren van de kersverse keizer Napoleon III (1808-1873) en werd koningin Victoria met veel pracht en praal ontvangen .
Vernietiging tijdens de Commune
Stadhuis van Parijs na de brand die het verwoestte in 1871. Foto gekozen door Monsieur de France via wikicommons / Wikipedia: Door Auguste Hippolyte Collard
In 1871, tijdens de Commune van Parijs, werden het stadhuis, het Palais de Justice en het Palais des Tuileries platgebrand. Het Palais des Tuileries is nooit herbouwd. Toen het stadhuis afbrandde, werden alle archieven van de stad Parijs vernietigd, waardoor het tegenwoordig moeilijk is om de genealogie van een Parijzenaar te achterhalen. Er werd al snel besloten om het gebouw op dezelfde plek te herbouwen, met behoud van de renaissancestijl die sinds 1533 was gebruikt. Théodore BALLU en Edouard DEPERTHES werden aangesteld als architecten. De werkzaamheden duurden van 1878 tot 1882. Tot 1977 woonde hier de prefect van Parijs. De stad Parijs had in deze jaren geen burgemeester. Het ambt van prefect van de Seine werd het ambt van burgemeester in 1977 metde eerste verkiezing door middel van algemene verkiezingen van een Parijse burgemeester, in dit geval Jacques CHIRAC (die in 1995 president van de Republiek werd).
De bevrijding van Parijs
De Gaulle loopt over de Champs-Elysées de dag na zijn beroemde toespraak vanaf het stadhuis van Parijs. Foto gekozen door Monsieur de France: wikipedia / Wikicommons
Op 25 augustus 1944, toen de 2de D.B. Parijs binnenkwam, dat in een opstand was, nam het Parijse bevrijdingscomité het stadhuis over, dat de dag ervoor door de 9de compagnie van de 2de D.B. was ingenomen (de beroemde Nueve), en viel de nazisoldaten lastig door vanuit de ramen op hen te schieten. Sinds 24 augustus waren er meer dan 600 barricades opgeworpen in Parijs. Het was daar dat generaal de Gaulle in Parijs aankwam en zijn beroemde toespraak hield , waarin hij zei: "Parijs, Parijs verwoest, Parijs gebroken, Parijs gemarteld, maar Parijs bevrijd! Bevrijdt door zichzelf, bevrijd door haar volk met de hulp van de legers van Frankrijk, met de steun en hulp van heel Frankrijk: met andere woorden, van Frankrijk dat vecht" .
Stadhuis van Parijs vandaag / Foto gekozen door monsieurdefrance.com: Photocreo via depositphotos.
Hoe kom ik bij het stadhuis van Parijs?
Adres
Het adres van het stadhuis van Parijs is: Esplanade de la Liberation 75 004 PARIJS. Het publiek kan binnenkomen via de volgende adressen: rue Lobeau of 29 rue de Rivoli in Parijs.
Je kunt het stadhuis bezoeken door je van tevoren aan te melden bij de afdeling Protocol of tijdens de Europese Erfgoeddagen.
Metro / RER / BUS
Metro: lijnen 1 (halte Hôtel de Ville) en 11.
Bus: lijnen 38, 67, 69, 74, 75, 76 en 96.
RER: Lijn B
