Les champs-élysées: velden voor een zeer lange tijd...
In de 18e eeuw leken de Champs-Élysées meer op een landpromenade dan op een stedelijke laan. Ze lagen buiten Parijs. , er zijn kleine guinguettes, ook veel prostituees en 's nachts is het niet per se een goede plek om te wandelen. In de 18e eeuw ontdekten we de voorloper van de pretparken: het Colosseum. Het was een plek waar mensen naar shows gingen luisteren, door nepruïnes liepen, naar vuurwerk keken en zelfs deelnamen aan watershows. Disneyland heeft niets uitgevonden... Kortom, een redelijk rustige plek die eindigt in een soort heuvel. En deze plek inspireert architecten.
Het plan van de Champs-Elysées in de 18e eeuw / Foto uitgekozen door monsieurdefrance.com : Door Roussel, Mbzt - Plan by Roussel, CC BY 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=164137845
De reusachtige olifant op de Champs-Élysées
Het Ribard de Chamoust project met interieur / Foto gekozen door Monsieur de France : Door Origineel geupload door Nunh-huh op English Wikipedia. - Overgenomen van en.wikipedia naar Commons. publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1649991
In 1758 kwam de architect Charles Ribart de Chamoust met een gedurfd project: een monumentale olifant die je betrad via zijn buik. Het moet gezegd worden dat het tijdperk gepassioneerd was door verre landen. We houden van China, Turkije... En een olifant staat symbool voor deze droomlanden. Dus een olifant, maar niet zomaar een beeldhouwwerk. Binnen verwelkomen verschillende lounges bezoekers, en helemaal bovenin, waar de mahout zou zitten, zou een kamer bezoekers laten genieten van een onbelemmerd uitzicht over Parijs. De boomstam zou zelfs water spuwen uit een gigantische fontein. Een beetje gek. Maar het project werd afgewezen in Versailles en snel opgegeven.
Napoleon lanceert het idee van een gigantische olifant bij de Bastille opnieuw
Het project Alavoine / Foto gekozen door monsieurdefrance.com : Door onbekende auteur - Parijs, Prisma einer Stadt, Zürich 1978, Domaine public, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=5286498
Bijna 50 jaar later bracht Napoleon Bonaparte het idee weer in de mode. Deze keer mikt hij niet op de Champs-Élysées - hij is al begonnen met zijn triomfboogproject - maar op het Place de la Bastille, bevrijd van zijn voormalige fort dat na 14 juli 1789 met de grond gelijk werd gemaakt. Het project werd toevertrouwd aan Cellerier, daarna aan Jean-Jacques Alavoine, die een 24 meter hoge olifant voorstelde. Er werd een gipsmodel op ware grootte gegoten zodat Parijzenaars het toekomstige monument konden visualiseren. zou binnen worden geïnstalleerd.
Een spookmonument dat al 30 jaar wordt bewonderd
Met de val van het keizerrijk kon natuurlijk niet gerekend worden op een Napoleon-museum, de bouwwerkzaamheden werden daarom stopgezet. Het pleistermodel bleef echter staan op de Place de la Bastille en werd drie decennia lang een toeristische bezienswaardigheid. Het idee kwam even terug om het te verplaatsen naar de barrière du Trône, maar werd uiteindelijk opgegeven. De gipsen olifant was zwaar beschadigd door de tijd en was een rattennest geworden. In 1846 werd hij vernietigd;
Tegenwoordig heeft niemand het meer over het bouwen van een monumentale olifant in Parijs, maar in het tijdperk van de gigantische kreeften van Jeff Koons, wie weet of het idee niet op een dag nieuw leven wordt ingeblazen?
