Definitie van "Franse gastronomische maaltijd" door UNESCO
Foto door krakenimages op Unsplash
Laten we de officiële UNESCO-tekst lezen : "De gastronomische maaltijd is een gebruikelijke sociale praktijk die bedoeld is om de belangrijkste momenten in het leven van individuen en groepen te vieren, zoals geboorten, huwelijken, jubilea, successen en reünies. Het is een feestelijke maaltijd waarbij de gasten voor de gelegenheid de kunst van het "goed eten" en "goed drinken" beoefenen. De gastronomische maaltijd legt de nadruk op het samenzijn, het genot van smaak, de harmonie tussen de mens en de producten van de natuur. Belangrijke onderdelen zijn: de zorgvuldige keuze van gerechten uit een steeds groeiend receptenbestand; de aankoop van goede, bij voorkeur lokale, producten waarvan de smaken goed samengaan; de combinatie van spijs en wijn; de aankleding van de tafel; en specifieke gebaren tijdens het proeven (ruiken en proeven van wat aan tafel wordt geserveerd). De gastronomische maaltijd moet een vast patroon volgen: hij begint met een aperitief en eindigt met een digestief, met daartussen minstens vier gangen, namelijk een voorgerecht, vis en/of vlees met groenten, kaas en een dessert. Mensen die erkend zijn als gastronomen, die de traditie grondig kennen en de herinnering eraan bewaren, zorgen ervoor dat de rituelen levend worden gehouden en dragen zo bij tot de mondelinge en/of schriftelijke overdracht ervan, vooral aan de jongere generaties. De gastronomische maaltijd brengt familie en vrienden dichter bij elkaar en versterkt meer in het algemeen de sociale banden.
Afbeelding door Agence Rédaction Web van Pixabay
De opeenvolging van gerechten: een uitvinding uit de 19e eeuw.
Ook al verbaast het de Fransen dat we dat elders niet per se doen, maar vrienden verzamelen rond een menu dat we hebben bedacht of verzonnen, een match bedenken tussen het geserveerde gerecht en de wijn die we drinken, de gerechten op elkaar laten volgen, dat is Frans. Maar als we het hebben over opeenvolgende gangen, spraken we in de 19e eeuw over "Service à la Russe", omdat in Frankrijk, tijdens de Middeleeuwen, de Renaissance, de 18e eeuw en het begin van de 19e eeuw, alle gangen tegelijk werden geserveerd, en iedereen nam wat hij wilde. Het was de grote chef Augustin Carême die in de 19e eeuw het idee introduceerde van een voorgerecht, een hoofdgerecht, een kaasgerecht en desserts.
En dus een menu
Tegelijkertijd werd de Franse maaltijd verrijkt door de vele gerechten of etenswaren die naar Parijs kwamen... per trein. Meer producten, meer versheid,vergrootte de culinaire mogelijkheden. Het einde van de 19e eeuw en de "belle époque" zagen de komst van maaltijden van verbazingwekkende lengte en complexiteit. Het is niet ongewoon om menu's te zien met :
een aperitief (een uitvinding uit de 19e eeuw), een voorgerecht, een "hors d'oeuvre", een soep, een "hoofdgerecht", een voorgerecht, een "rôt", een "trou normand" - een glas sterke alcohol, Calva in Normandië, dat alles wat je hebt gegeten moet "wegspoelen" - een kaasplankje (minimaal 7), een tussengerecht, een dessert, dan fruit, dan "koffie en likeur", de likeur die wordt gebruikt om het koffiekopje "weg te spoelen". Pantagruelisch, is het niet? Merk op dat mensen niet "op een bord" werden bediend, het gerecht werd telkens doorgegeven (twee keer zelfs), en er werd alleen genomen wat men wilde. Sommige mensen lieten hun beurt voorbijgaan en wachtten op het volgende gerecht.
Het idee om het menu weer te geven, d.w.z. wat er geproefd gaat worden (gerechten en ook wijnen met het jaar en de plaats van herkomst) werd overgenomen door de restaurants die in de 19e eeuw ontstonden. De menukaart voor familiemaaltijden is tegenwoordig niet meer zo gebruikelijk, maar wordt nog wel gebruikt voor speciale gelegenheden (bruiloften enz.) en wordt vaak bewaard als herinnering aan de gebeurtenis.
Een typisch menu
Vanaf nu, een ordelijke maaltijd en rituelen om samen te leven.
Deze maaltijden, waar geen einde aan kwam, zijn uiteindelijk vereenvoudigd. Het moet gezegd dat we lichter eten en minder drinken... de Franse maaltijd is de laatste veertig jaar veel eenvoudiger geworden en heeft nu een platgetreden "schema" dat we telkens weer terugvinden, namelijk:
Een aperitief, een voorgerecht, een hoofdgerecht (vis of vlees), een kaasplateau, een dessert, soms een digestief en een koffie.
Het aperitief is een essentieel onderdeel van een Franse maaltijd, omdat het vaak het moment is waarop mensen die elkaar niet kennen elkaar leren kennen. Het is ook het moment waarop men er "in komt". Kaas is absoluut essentieel in het land van de "1000 kazen", het is zelfs het minimum. Het is vaak de gelegenheid om lokale of originele kazen te presenteren.
De keuze van de wijnen: zeer strategisch / Afbeelding door Kerstin Riemer van Pixabay
Wat ook heel Frans is, is praten over koken of gastronomie terwijl we al aan het eten zijn. Deze maaltijd, waaraan altijd meerdere mensen deelnemen, is vaak een echt moment van discussie, en zelfs van sociale binding omdat we veel dingen bespreken, we luisteren naar elkaar, we nemen elkaar soms in vertrouwen, we proberen vaak gevoel voor humor te hebben en dit maakt het vaak mogelijk om genegenheid te behouden, en soms zelfs conflicten te bezweren.
Deze gastronomische Franse maaltijd kan nog worden verbeterd door er een "Franse maaltijd" van te maken, dat wil zeggen volgens de regels van de kunst van het ontvangen, vergezeld van de gewoonten van eenieder: degene die ontvangt en de mensen die worden uitgenodigd. Wij noemen dit een "Franse maaltijd" en wij geven u hier alle codes en tips.
Bent u thuis aan het entertainen? Bekijk dan onze receptideeën!
